Józef Chełmoński – malarz Polski

Wycieczka klas 7a i 7b

          Muzeum Narodowe w Warszawie już od czterech miesięcy udostępnia zwiedzającym niezwykłą wystawę malarstwa  mistrza Józefa Chełmońskiego. 9 stycznia do  tego  niesamowitego  świata obrazów  zaproszone zostały obydwie klasy siódme. Uczniowie z przyjemnością  uczestniczyli w zajęciach, które w dialogu z edukatorem  zwracały ich uwagę na pewne treści  i elementy  wystawy.

          Przepiękna kolekcja  obrazów ukazywała polski, mazowiecki  krajobraz w sposób niezwykle precyzyjny. Były  to zarazem obrazki ulotne, krajobraz niemal mistyczny, przesycony światłem. Chełmoński wiedział wszystko… Potrafił  na obrazie oddać  dźwięk deszczu, burzowej nawałnicy. Potrafił też namalować  szron na trawie,  która niemal  chrzęści i szumi na prezentowanych widokach. A  jakże piękne  jest światło  gwiazd odbite  w tafli  jeziora…

          Wystawa odzwierciedla malarskie zainteresowania artysty. Był malarzem dzikiej przyrody,  sielskich obrazków łąk, pól, jezior. Ukazywał  polne drogi i wiejskie trakty  pełne błota. Był kronikarzem życia wsi – tej mazowieckiej, jak również tej poznanej podczas wyjazdów  na Ukrainę, Polesie. Wiele  obrazów poświęcił tematyce koni – był zafascynowany ich urodą, siłą, gracją, charakterem, dynamiką ruchu.

          Uczniowie z zainteresowaniem obejrzeli obrazy zimy -  takiej dawnej, srogiej, mroźnej i śnieżnej.  Och, wzdychali, tyle śniegu, że drzwi od chaty nie można otworzyć…

          Była  to zatem wycieczka do świata, którego nie ma – zwierząt, które  giną, architektury dawnej wsi,  krajobrazu, jakiego już darmo szukać. Ale  to nieuchwytne piękno artysta  potrafił przenosić z sobą. Nawet  w Paryżu malował te sielskie widoki przez całą dekadę. Może dlatego jego obrazy tak promieniują miłością  do polskiej ziemi, że  Polskę nosił  w swoim sercu?