W piątek 20 X klasy 8a i 8b mogły się uczyć w miejscu niezwykłym – w miejscu, w którym nasza młodzież spotkała niezwykłych nauczycieli i wielkich Polaków – św. Jana Pawła II i bł. Prymasa Wyszyńskiego. Wizyta w muzeum przy Świątyni Opatrzności trwała 3 godziny, które minęły błyskawicznie, a nawet pozostawiły uczucie niedosytu.
Uczniowie mieli okazję poznać koleje życia dwóch niezwykłych ludzi. Stefan Wyszyński urodził się jeszcze w czasach zaborów, jako poddany carów, ale dojrzewał w patriotycznej, głęboko wierzącej polskiej rodzinie, a ojciec był dla niego wzorem i nauczycielem polskości. Młodszy o 20 lat Karol Wojtyła to dziecko pierwszych lat niepodległości - euforii i entuzjazmu Polaków, ale i widma wojny polsko-bolszewickiej, kruchości tej odzyskanej Polski. Także ojciec wpaja Karolowi wiarę i patriotyzm. Obaj bohaterowie tracą swoje mamy w wieku 9 lat, więc ich więzi z ojcem są wyjątkowo głębokie.
W kolejnych salach uczniowie śledzili z zainteresowaniem zarówno losy Polski jak i Patronów muzeum. Niezwykle trudne były czasy, w których kształcili się i działali. II wojna światowa, a potem czasy stalinizmu, komunizmu. Sala, w której słychać swoisty filmowy dwugłos I sekretarza partii i Prymasa Tysiąclecia, wywiera silne wrażenie na odbiorcy. Z jednej strony przemawia polityk, który dzieli naród, oskarża, osądza Kardynała, z drugiej Prymas, który nawołuje do zgody, miłości, współpracy, wierności przykazaniom. „Będziesz miłował” - te słowa na skrawku spalonej kartki z płonącej Warszawy dostały się do rąk ks. Stefana w sierpniu 1944 r. i stały się jego życiowym drogowskazem, postulatem realizowanym w każdej rzeczywistości.
Komunizm zachwiał się i upadł właśnie dzięki Miłości i działaniu Ducha Świętego, którego tak potężnie wezwał na Placu Zwycięstwa Jan Paweł II w 1979 r.
Ekspozycja muzeum jest niezwykła, wielkie wrażenie czynią na zwiedzających fragmenty licznych filmów z wystąpieniami Patronów muzeum, eksponowane słowa, wypowiedzi i wiele pamiątek związanych z tymi osobami.
Wielkie wrażenie uczynił program Społecznej Krucjaty Miłości, Prymasa Wyszyńskiego, którego tekst zawisł następnego dnia w sali klasy 8b. Oto jego punkty:
- Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje. Bądź wrażliwy na drugiego człowieka, twojego brata (siostrę).
- Myśl dobrze o wszystkich – nie myśl źle o nikim. Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.
- Mów zawsze życzliwie o drugich – nie mów źle o bliźnich. Napraw krzywdę wyrządzoną słowem. Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.
- Rozmawiaj z każdym językiem miłości. Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj. Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez. Uspokajaj i okazuj dobroć.
- Przebaczaj wszystko wszystkim. Nie chowaj w sercu urazy. Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.
- Działaj zawsze na korzyść bliźniego. Czyń dobrze każdemu, jakbyś pragnął, aby tobie tak czyniono. Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien, ale co Ty jesteś winien innym.
- Czynnie współczuj w cierpieniu. Chętnie spiesz z pociechą, radą, pomocą, sercem.
- Pracuj rzetelnie, bo z owoców twej pracy korzystają inni, jak Ty korzystasz z pracy drugich.
- Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego. Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.
- Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół.
Kolejnym punktem wycieczki był udział w warsztatach „Powiedz to piękniej”, podczas których młodzi ludzie ćwiczyli skuteczny sposób komunikowania swoich myśli i poglądów. Warsztaty miały ciekawy przebieg i pokazały, że w komunikacji międzyludzkiej liczy się nie tylko „ilość”, ale i „jakość”.
Możesz mieć rację, ale nie przekonasz do siebie nikogo. Nierealne? Niekoniecznie. Umiejętność formułowania wypowiedzi, postawa i mowa ciała, sposób mówienia, strój, to czynniki, które mogą nam pomóc albo przeszkodzić. Tego uczy nas najwspanialszy mówca naszych czasów – Jan Paweł II – który jak nikt inny potrafił porywać miliony. I to w dobrej sprawie! A także niezwykle trudnej i osobistej, jaką jest ludzka relacja z Bogiem. Udostępnione zwiedzającym filmy są tego niesamowitym świadectwem. Jak to było możliwe ? – pytają dzisiaj młodzi ludzie.
To było możliwe gdyż mieliśmy wśród nas Świętego, Proroka naszych czasów…
