„Ptakom podobni mamy swoje gniazda”

W dniu 16 stycznia klasa 2a pod kierunkiem swojej wychowawczyni pani Renaty Oleksiak przedstawiła piękny montaż słowno-muzyczny na temat patronki szkoły
bł. Marceliny Darowskiej. To już tradycja szkolna, więc mimo woli nasuwają się widowni porównania. To przedstawienie było wyjątkowe!

Scenariusz tegorocznego występu nie ukazywał działania Matki na polu edukacji, nie opisywał jej życia zakonnego, ani trudnych doświadczeń rodzinnych. Ukazywał gniazdo - to rodzinne, na dalekiej Ukrainie w Szulakach oraz ojczyste - odwoływał się do losów zniewolonej ojczyzny. Widzimy w sztuce małą Marcię, jako dziewczynkę wyjątkową, pytającą Boga o swoje życiowe zadania i pytającą o to swoich rodziców Maksymilię i Jana Kotowiczów. Dziewczyna potrafi słuchać uważnie i myśleć samodzielnie, nie powiela ślepo tego, co robią inni i tym wyróżnia się pośród rodzeństwa i rówieśnic. Przykład z inscenizacji – jej starsza siostra przyłapuje chłopców na niszczeniu ptasich gniazd w ogrodzie i gotowa jest zgłosić to rodzicom, by wymierzyli sprawcom karę. Ale Marcelina woli im wyjaśnić, dlaczego nie wolno tego czynić - „A gdyby wam zniszczył kto dom? Gdzie byś się schronił? Jakbyś przeżył?”

Gniazdo, ptaki - to obrazy przewijające się w przedstawieniu i powracające w słowach i piosenkach. Symbol swobody, wolności, ale też bezbronności w starciu z brutalnym atakiem. Miejsce akcji - polski dworek na ukraińskiej wsi – sygnalizują odmienne tańce i piosenki. Jest polski taniec w dworku - z okazji kolejnych urodzin bohaterki, ale podziwiamy też taniec wiejski w tamtejszych strojach ludowych. A także piosenka - wykonana przez nastoletnią Sofię - ukraińska wersja piosenki „Hej sokoły”.

Gniazdo ojczyste było nie mniej ważne, bo mała Marcelina bardzo cierpiała na myśl o ojczyźnie, o której przyszło jej jedynie słuchać. Polski nie było na mapach, ale ona pragnęła jej służyć i stać się w przyszłości użyteczną. Za poradą starszej chłopki pisze swoją prośbę w ostatniej godzinie roku, a potem codziennie wraca do niej w modlitwie. W czasie jej życia dochodzi do kolejnych zrywów niepodległościowych - powstanie listopadowe trwało, gdy była dzieckiem, styczniowe przeżywa już jako zakonnica, która zaczyna swoje dzieło w Jazłowcu. W przedstawieniu wątek patriotyczny wybrzmiewa bardzo wyraźnie – słyszymy fragmenty „Reduty Ordona”, słowa gen J. Sowińskiego. Trudne teksty w ustach drugoklasistów zaskoczyły widownię - wybrzmiały naprawdę pięknie! Była to dla nas szczególna lekcja historii Polski.

Finałowy polonez podkreślił rangę przedstawienia. Wartościowe były liczne piosenki, pięknie wykonane przez drugoklasistów. Na uwagę zasługują też wspaniałe stroje wykonawców, epokowe suknie dziewcząt, mundury chłopców, stroje ludowe. Trudne zadanie recytacji, śpiewu i tańca wykonał ten zespół na bardzo wysokim poziomie! Młodzi wykonawcy zebrali bardzo zasłużone brawa.