Grudniowe poranki. Dzień skraca się  coraz bardziej. O 7 rano panuje jeszcze półmrok…  Tylko droga do kaplicy nie jest ciemna ani pusta.  W każdy adwentowy wtorek  i czwartek spotykało  się tu wiele osób, głównie bardzo młodych, by ze światełkiem w ręce oczekiwać na pojawienie się Światła, które nie gaśnie, jako jedyne  rozproszy mroki na zawsze.

W tym roku uczestników rorat czekała wędrówka szlakami Ziemi Świętej – od Nazaretu po  Betlejem, ponad 150 kilometrów do pokonania. Wielka mapa tych terenów stanowiła część adwentowej dekoracji kaplicy, a kolejne spotkania wyznaczały nowe punkty na mapie tej wspólnej drogi.

A więc Betlejem, a potem Kafarnaum, Kana Galilejska, Jezioro Galilejskie, Jordan, Ain Karem, góra Tabor, Jerycho, Jerozolima i  wreszcie Betlejem. To, co  wydarzyło się  w tych miejscach,  stawało się szczególnym zaproszeniem do nowego spojrzenia na  ewangeliczne wydarzenia  dla człowieka dzisiaj.

W tegorocznych roratach  uczestniczyło wielu uczniów, rodziców, nawet absolwentów szkoły, świateł roratnich było rankiem w kaplicy bardzo dużo. Idąc DO BETLEJEM, wszyscy ich uczestnicy kierowali swoje kroki i myśli ku Prawdziwemu Światłu.